فاطمه(س) بی نشان

به نام خدا

چهار سال حضور مداوم در جبهه از او دلاوری نام آور ساخت که حماسه حضورش در عملیات های کربلای یک، کربلای چهار، کربلای پنج و بسیاری از عملیات های دیگر جاودانه شد. او که بارها زخم عشق بر جان نشانده بود، سرانجام در اولین روز از بهمن سال ۱۳۶۶ در عملیات بیت المقدس دو، منطقه ماووت عراق را شرمنده خون خویش ساخت ….

در وانفسای عملیات که از زمین و آسمان آتش می بارید، شدت خستگی او را به عالم رویا کشاند. سر بر خاک های خاکریز گذاشت و به خواب رفت. نوری آسمانی را در خواب دید که خطاب به او فرمود: «تو پس از سه بار زیارت حضرت امام رضا(ع) پیش ما خواهی آمد.» چند شب بعد از دیدن آن خواب برای اولین بار به زیارت مشرف شد. هواپیمای ۱۳۰c- جسم مجروح او را بر گرد مرقد ثامن الحجج(ع) طواف داد و در یکی از بیمارستان های مشهد بستری شد. بعد از آن هم دوبار دیگر به درگاه قدسی امام رضا(ع) طلبیده شد. حالا سه بار زیارت کرده بود. آخرین بار که به مرخصی آمد، قصد سفر به مشهد کرد؛ اما به هر دری که زد، موفق به پیدا کردن بلیت نشد، دیگر اطمینان داشت که هنگام وفای به عهد رسیده است. وقت رفتن رو به ما کرد و با لحنی غریب گفت: «اگر برنگشتم، وصیت نامه ام لای قرآن است، آن را بردارید.» این را گفت و رفت. رفت و چندی بعد بازگشت؛ اما بر روی دست ها.

خانواده شهید محمدحسین جوکار قمی
شهر تهران در عزای زاده زهرا(س)، حسین بن علی(ع) سیاه پوش بود، صبح تاسوعا صدای گریه محمدحسین خانه جوکار را رونقی دیگر بخشید. محمدحسین در کانون پرمهر خانواده قد کشید و با رسیدن به سن هفت سالگی راهی دبستان شد. پایان تحصیل در مقطع دبستان و ورود او به دوره راهنمایی با اوج گیری مبارزات انقلابی هموطنانش علیه رژیم ستمشاهی مصادف شد و او که دلداده عشق حسینی بود، سرباز نهضت خمینی(ره) شد. انقلاب به پیروزی رسید و هجوم دشمن بعثی به مرزهای ایران اسلامی نهال نوخاسته جمهوری اسلامی را به خطر انداخت. محمدحسین شیدای جهاد شد. کمی سن و جثه کوچک او مانع از حضورش در جبهه بود، اما وی پس از تلاش بسیار موفق به اعزام شد؛ به این امید که پیام آور آزادی برادرش رضا که در عملیات والفجر مقدماتی به اسارت بعثیون درآمده بود، باشد. رزم در میدان نبرد مانع ادامه تحصیل او نشد و او با تلاش و پشتکار بسیار به تحصیل خود در مجتمع رزمندگان ادامه داد. چهار سال حضور مداوم در جبهه از او دلاوری نام آور ساخت که حماسه حضورش در عملیات های کربلای یک، کربلای چهار، کربلای پنج و بسیاری از عملیات های دیگر جاودانه شد. او که بارها زخم عشق بر جان نشانده بود، سرانجام در اولین روز از بهمن سال ۱۳۶۶ در عملیات بیت المقدس دو، منطقه ماووت عراق را شرمنده خون خویش ساخت و در سن ۱۹ سالگی به آسمان پر گشود و پس از سال ها مداحی و نوحه خوانی برای سالار شهیدان حسین بن علی(ع)، میهمان خوان محبت دولت او شد.
***