فاطمه(س) بی نشان

با درود و سلام فراوان به پیشگاه مقدس تنها منجی عالم بشریت، امام زمان (عج) و نائب بر حقش امام خمینی رهبر مستضعفان و با درود و سلام بی کران بر ارواح طیبه شهدای اسلام و…..

بسم الله الرحمن الرحیم

به: حضور محترم گرامی پدر عزیزم جناب آقای حاجی حبیب الله مرادی رسیده. ملاحظه فرمائید:

وصیت نامه اینجانب، رزمنده جان برکف اسلام سرباز وظیفه احدالله مرادی:

با درود و سلام فراوان به پیشگاه مقدس تنها منجی عالم بشریت، امام زمان (عج) و نائب بر حقش امام خمینی رهبر مستضعفان و با درود و سلام بی کران بر ارواح طیبه شهدای اسلام و مسلمین که در راه دفاع از انقلاب اسلامی ایران به عرت ابدی رسیده اند و شربت شیرین شهادت را نوشیده اند. سلام و درود ما بر آنها.

پدرجان و مادر جان، از شما حق حلالیت می طلبم که شما پدرم و مادرم در بزرگ کردن من مخصوصا مادرم در بزرگ کردن بنده حقیر خیلی خیلی زحمت کشیده است. شبها بی خواب مانده است و با زحمات فراوان و رنج و مشقت زیادی روبرو شده است و مرا بزرگ به بار آورده است و به اسلام تحویل داده اید. از شما (….) تشکر می کنم چون شما مرا به این مقام رساندی و من به هدف خودم رسیدم و این هدف را، هدف (با)افتخاری می دانم و هم نصیب من شد خدا را شکر می کنم و امیدوارم که حقتان را به بنده حقیر حلال کنید و مرا ببخشید. من که نتوانستم جبران زحمات شما باشم چونکه بتوانم از آتش سنگین دشمن متجاوز برآییم.(به دلیل حضور در جبهه نتوانستم لطف شما را جبران کنم.) و از یکایک برادرانم، آقای ذبیح الله مرادی، خلیل الله مرادی، ابراهیم مرادی و دیگر برادرانم (…) آقای قربانعلی شهریاری و محمد علی کردلو حق حلالیت می طلبم و امیدوارم که حقشان را به من حلال کنند. از خواهرانم یک به یک حلالیت می طلبم و امیدوارم که ایشان نیز حقشان را حلال کنند و دیگر وصیتم این است که از تمام اهل خانواده از کوچک و بزرگ باریک آب(نام روستا)، پدرجان به عوض من حلالیت بطلبید. وصیت دیگرم این است که پدرجان نگذار مادرم و برادرانم و خواهرانم بروی مزار من گریه و زاری کنند و سر و صدا راه بیاندازند و وصیت می کنم که عکس مرا بروی مزارم بگذارید.

خداحافظ، خداحافظ

امیدوارم که در امان و آسایش خداوند قرار بگیرید.

وصیت نامه اینجانب برادر رزمنده دلیر اسلام احدالله مرادی.

وصیتنامه آغشته به خون شهید

درباره شهید
شهید احدالله مرادی متولد 1348، روستای بارک آب زنجان در 4 خردادماه سال 67 در منطقه ماووت عراق به شهادت رسید. وی در حالی به جمع دیگر یاران و همرزمانش پرکشید که تنها حدود یک ماه قبل از شهادت، وصیتنامه ای را نوشته بود که در آن اوج سادگی و بار سبک شهید به وضوح قابل مشاهده است. این شهید روستایی، با دلی صاف تنها دغدغه هایش را در این دنیای پرهیاهو با خانواده اش در میان می گذارد. در دنیایی که مردمانش آنچنان درگیر جزئیات شده اند که شاید برای رفتن از این دنیا کوله باری سنگین بر پشت داشته باشند. وصیتنامه و برخی از لوازم شخصی شهید، مدتی بعداز شهادت به دست خانواده اش می رسد. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

منبع : فاتحان