فاطمه(س) بی نشان

شهید رحمان غلامرضا زاده یوسفی در تاریخ ۲۵ آذر سال ۱۳۴۸ در لشت نشاء از توابع رشت دیده به جهان گشود. از همان سنین کودکی بر خانواده و اطرافیان آن شهید عزیز معلوم شد که او از میزان هوش، کنجکاوی و استعداد بالائی برخوردار است همیشه علاقه‌مند بود با اشخاص بزرگ‌تر از خود معاشرت کند.

وی دربارۀ خدا سؤال‌های بسیاری ازجمله خدا چه شکلی است؟ چرا او را نمی‌بینیم؟ کجا می‌توانیم او را ببینیم؟ از بزرگ‌ترها می‌کرد و تا جواب قانع‌کننده‌ای نمی‌شنید دست‌بردار نبود.

دوران دبستان را با موفقیت هرچه‌تمام‌تر پشت سر گذاشت و وارد دوران راهنمایی شد. در خرداد سال ۶۰ بعد از اخذ کارنامۀ قبولی سال اول راهنمائیش شروع به خواندن کتاب‌های سال دوم راهنمایی کرد و در شهریور سال ۶۰ کارنامۀ قبولی سال دوم راهنمایی را هم کسب کرد و مهر سال ۶۰ به کلاس سوم راهنمایی قدم گذاشت ازآنجاکه علاقۀ زیادی به انجام کارهای فنی داشت بعد از اتمام دوران راهنمایی در هنرستان فنی شهید چمران رشت در رشتۀ اتومکانیک ادامه تحصیل داد.
ناگفته نماند که آن شهید عزیز از اوان نوجوانی پایبند نماز و روزه و جستجو و تحقیق درباره مسائل عقیدتی بود. همواره خوش‌اخلاق و مهربان و در برخورد با مردم گشاده‌رو و صمیمی بود. اعتمادبه‌نفس عجیبی داشت هیچ امری را برای خود دشوار و لاینحل نمی‌دید. در طول عمر کوتاه اما پربار و به یاد ماندنیش همیشه در کمک به دیگران پیش‌قدم بود، برای پول و مادیات ارزشی قائل نبود چون عقیده داشت “هر چه را که نپاید دل‌بستگی نشاید “.

بعد از پیروزی انقلاب بخصوص پس از ورود به هنرستان ضمن تحصیل به عضویت پایگاه مقاومت بسیج شهید علی حسینی مسجد جامع لشت نشاء درآمد و با بسیج منطقه لشت نشاء و سپاه پاسداران رشت در تماس و ارتباط نزدیک داشت.

قرآن مجید را با صوت زیبا و دل‌نشین تلاوت می‌کرد و از منتظران و ارادتمندان حضرت مهدی (عج) بود و به غزل و اشعار عرفانی علاقه داشت و خود نیز گاهی شعر می‌گفت و اشعارش بیشتر در زمینه معرفت خدا و فنای در ذات حق و ائمه اطهار بود.

از مدت‌ها قبل فکر رفتن به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل در اعماق جانش ریشه دوانیده بود سال ۶۵ تصمیم نهائی‌اش را گرفت درحالی‌که امتحانات وی در ۳۱ خرداد به اتمام رسیده بود و بیش از ۱۱ روز در کنار خانواده نبود.

در روز ۱۲ تیر مصادف با سالروز شهادت امام جعفر صادق (ع) با راهیان کربلای پنج استان گیلان عازم جبهه‌های غرب شد و در قسمت تسلیحات تیپ ویژه قدس مأمور رساندن اسلحه و مهمات به رزمندگان اسلام شد جهت مأموریت ۱۷ روز به منطقه عملیاتی عراق رفت و نیز برای چند روزی به جبهه‌های جنوب انتقال داده شد و در طول ۵۸ روزی که در جبهه‌های نبرد مشغول خدمت و انجام‌وظیفه بود اصلاً به مرخصی نیامد،

سرانجام در سحرگاه ۱۰ شهریور ۶۵ در منطقه عملیاتی کربلای ۲ حاج عمران به فیض عظیم شهادت نائل آمد.

عملیات کربلای ۲ متأسفانه به خاطر لو رفتن توسط منافقین مزدور ظاهراً با شکست مواجه شد اما آن دسته از رزمندگان عزیز ازجمله رحمان را که در انتظار شهادت لحظه‌شماری می‌کردند به آرزوی قلبی‌شان رساند.

منبع:سایت فاتحان

برای شادی روح شهیدان صلوات