فاطمه(س) بی نشان

سال ۶۰، ماه رمضان در اوایل مرداد ماه و گرمای بالای ۵۰ درجه خوزستان بسیار طاقت فرسا بود. رزمندگانی که از اقصی نقاط کشور به جبهه می آمدند حکم مسافر را داشتند و کم تر می توانستند یک جا ثابت باشند،بعضی از آن ها در یک منطقه می ماندند و از مسئول یا فرمانده مربوطه مجوز می گرفتند و قصد ده روز کرده و روزه دار می شدند. روزهای طولانی بالای ۱۶ ساعت، گرمای شدید و سوزان،کار و فعالیت، نبرد با دشمن حتی در منطقه پدافندی، شدت یافتن تشنگی و ضعف و بی حالی از جمله مواردی بود که وجود داشت اما به لطف خدا در ایمان و اراده رزمندگان خللی ایجاد نمی شد. سال ۶۱ ماه مبارک رمضان در تیرماه واقع شد. عملیات رمضان هم در همین ماه انجام گرفت. شب ۱۹ رمضان در حال و هوای خاصی رزمندگان آماده عملیات می شدند. گرمای شدید، باد و توفان شن های روان و از همه مهم تر نبرد با دشمن آن هم برای کسانی که روزه دار بودند بسیار سخت بود. انسان تا در آن شرایط قرار نگیرد درک مطلب برایش سنگین است. در آن عملیات بسیاری از عزیزان به وصال حضرت حق پیوستند در حالی که روزه دار بودند و لب هایشان خشکیده بود. اما به عشق ابا عبدالله الحسین (ع) و عطش کربلا رفتند و به شهادت رسیدند.

منبع:سایت فاتحان

برای شادی روح شهیدان صلوات