فتح قله‌های امنیت
به نام خدا
آخرین ساعات زندگی فرماندهتیر بر پیشانی فرمانده اصابت کرده بود ولی با این حال با انتقال او به بیمارستان صحرایی، راه تنفسش باز شد، اما گلوله از میان مغز عبور کرده بود و کاری نمی‌شد کرد.
سردار شهید عباسعلی جان‌نثاری فرمانده گروه توپخانه و موشکی 15 خرداد سپاه نقش موثری در مقابله با گروهک تروریستی پژاک در شمال‌غرب کشور داشت.
فرمانده‌ای که با حضور در نوک پیکان مقابله با ضدانقلاب به دفاع از کشور مشغول بود و با درایت خود شکست‌های سهمگینی را بر آنها وارد کرد.
این سردار سپاه اسلام در روز 16 شهریور ماه سال 90 بر اثر اصابت گلوله بر پیشانی‌اش در خط مقدم نبرد با ضد انقلاب به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
درحالیکه سردار جان‌نثاری رفته بود دیده‌بان را توجیه کند و منطقه را نشانش دهد و با وجود اینکه منطقه هم تقریباً امن بود، یکی از نیروهای ضدانقلاب نزدیک می‌آید و چند گلوله شلیک می‌کند که یک تیر به سر وی اصابت می‌کند.
سردار رزاقی‌فام فرمانده بهداری شمال‌غرب سپاه نیز در خصوص آخرین ساعات زندگی دنیوی سردار جان‌نثاری می‌گیود: شهید جان‌نثاری که تیر خورده بود بعد از 10 دقیقه ایشان را آوردند در بیمارستان صحرایی امام حسین(ع) «کونه مشکه»، من شخصا آنجا حاضر بودم و امداد هوایی را مدیریت می‌کردم و تیم جراحی فعال بودند.
وی تاکید کرد: محل استقرار بالگرد تا بیمارستان 500 متر فاصله بود و تیم را فرستادیم برای انتقال مجروحین که یکی از مجروحین را که آوردند، دیدم سردار جان‌نثاری است. تیر دقیقا به پیشانی‌اش خورده بود اما هنوز نفس داشت نفسی خیلی ضعیف. کارهای بقیه مجروحین را پیراپزشک‌ها به عهده گرفتند و متخصصین به سرعت بالای سر ایشان آمدند و راه تنفس را هموار و رگ‌گیری کردند و او را سریع به بالگرد انتقال دادند.
رزاقی‌فام ادامه داد: این اقدامات باعث شد ایشان احیای موقت شوند و یک هفته‌ای در بیمارستان شهید عارفیان در آی‌سی‌یو بودند و خانواده‌شان آمدند و ایشان را دیدند. اما خب گلوله از میان مغز عبور کرده بود و کاری نمی‌شد کرد. به هر حال مشیت الهی این بود که این سردار عزیز به آرزوی خودشان یعنی شهادت برسند و از پیش ما بروند.
خبرگزاری فارس برای اولین‌بار تصاویری دیده نشده از سردار شهید عباسعلی جان‌نثاری فرمانده گروه توپخانه و موشکی 15 خرداد سپاه را به مناسبت دومین سالگرد شهادت این شهید بزرگوار منتشر کرده است که در ادامه مشاهده می‌کنید.
نگارنده :فاتحان
