فاطمه(س) بی نشان

به نام خدا

محمد در این نامه، پس از نوشتن احوال پرسی های رایج با خانواده اش، نکته ای را بیان نموده که که نشان از طبع آسمانی او دارد.

محمد اسدی درباغی در پانزدهم شهریور 1351 در دره باغ متولد شد. به هنگام بازگشت امام روح الله از تبعید، محمد تنها شش سال داشت و زمانی که در اسلام آباد غرب، در نبردی رویارو با شقی ترین دشمنان اسلام، بال در بال ملائک گشود، کم تر از 16 سال از عمرش می گذشت.
نامه ای از شهید اسدی به جا مانده است که تاریخ آن به حدود یک سال پیش از شهادت او باز می گردد و از جبهه ی خوزستان برای خانواده اش ارسال شده است. محمد در این نامه، پس از نوشتن احوال پرسی های رایج با خانواده اش، درخواستی را مطرح نموده که که نشان از طبع آسمانی او دارد. محمد اسدی نوشته است:

… در ضمن باید بگویم که من در عملیات شلمچه نبودم و سالم می باشم که اگر هم آمدم و اتفاقی افتاد، نگویید این جا این طور شده ام.(مادر)

همان گونه که در انتهای نامه، توسط شهید مشخص شده است، مخاطب این توصیه، مادر شهید می باشد. نحوه ی نگارش جمله به گونه ای است که شهید از هرگونه ریا و تظاهر به حضور در جبهه مبرا باشد. اولا حضورش را در عملیات اخیر انکار کرده و بر سلامت خود تاکید نموده تا خیال مادر را راحت کند. همچنین در پایان مشخص می نماید که اگر تا زمان بازگشت به خانه، مجروح شدم، به دیگران گفته نشود که در جبهه چنین اتفاقی افتاده است. مرحبا بر آن روحِ بلند که در کالبدی 15 ساله آرام گرفته بود.
تصویر اصل این نامه را می توانید در ذیل مشاهده کنید.

روحمان با یادش شاد