فاطمه(س) بی نشان

جنگ که تمام شد خیلی‌ها لباس رزم رو از تن درآوردند و مشغول عافیت دنیا شدند اما محمد ول کن نبود. او می‌دانست که تازه اول کار است و باید آماده بود.

محمد رمضانی از خبره‌های تخریب بود که بعد از دفاع مقدس هشت ساله برگه شهادتش امضاء شد. دفاع مقدس، محمد نه 8 ساله بود و نه ده ساله. بلکه او تا پای جان از دین دفاع کرد. بچه‌های تخریب لشگر 17 علی ابن ابیطالب محمد رو خوب می‌شناسند و می‌دونند محمد در عملیات‌های مختلف قفل معبرها رو باز کرد و سهمیه او از عملیات‌ها تیرو ترکش‌هایی بود که بدن این روستایی دلاور رو پاره کرد و بعضی از اونها هم در بدنش به یادگار بود.

جنگ که تمام شد خیلی‌ها لباس رزم رو از تن درآوردند و مشغول عافیت دنیا شدند اما محمد ول کن نبود. او می‌دانست که تازه اول کار است و باید آماده بود. او آنقدر در جبهه ماند و میدان‌های مین را قدم شمار کرد تا در راه ایمن سازی این سرزمین پاک و مقدس به دهلران رسید و مین والمری سهمیه او شد و ملائکه ای که سالهای بعد از جنگ سایه به سایه او را تعقیب می‌کردند روح محمد را به بر کشیده و با خود بردند و جسم پاک و قطعه قطعه اش مهمان گلزار شهدای محلات شد.

پاسدار شهید محمد رمضانی در بهار سال 1341 در روستای مهدی آباد اردهال دیده به جهان گشود. مقطع ابتدایی را در دبستان روستا سپری نمود و دوره راهنمایی را در مشهد اردهال گذراند . با شروع جنگ تحمیلی، به جبهه شتافت و در غرب کشور با ضد انقلاب جنگید و پس از آن به جمع رزمندگان لشگر 17 علی ابن ابیطالب(ع) پیوست و سال 62 لباس سبز پاسداری به تن کرد و واحد تخریب لشگر 17  منزلگاه او شد.

شهید رمضانی در عملیات های مختلفی از جمله خیبر، بدر، عاشورای 2، والفجر8، کربلای 1، کربلای 4، کربلای 5 و عملیات‌های شمالغرب و مرصاد در کسوت تخریبچی حضور فعال داشت. او در عملیات والفجر 8 از ناحیه ی کمر مجروح گردید که به دلیل اصابت ترکش به نزدیکی نخاع، پزشکان موفق به عمل جراحی و خارج کردن ترکش از بدن وی نشدند و تا زمان شهادت این وضعیت را تحمل کرد. در عملیات کربلای 5 از ناحیه دست و پا مجروح و برای مداوا به شیراز منتقل گردید که پس از بهبودی مجددا از بیمارستان به منطقه بازگشت و خانواده ایشان بعد از ترخیص او از بیمارستان از مجروحیت وی اطلاع پیدا کردند.

مردادماه سال 67 برادر بزرگترش غلامرضا رمضانی در غرب کشور توسط ضدانقلاب به شهادت رسید. با پایان یافتن جنگ به عنوان مسئول تخریب تیپ دوم روح الله خمین به منطقه غرب کشور از جمله بوکان، سردشت و مهاباد برای مبارزه با گروه های ضدانقلاب اعزام شد. این شهید بزرگوار در سال 83 بازنشسته شد ولی به علت تخصص و مهارت بالای ایشان در پاکسازی میادین مین، از سال 84 به اتفاق تعدادی از دوستان و همرزمان قدیمی وارد عرصه جدیدی از خدمت در مناطق عملیاتی به عنوان تخریبچی شد و علاوه بر پاکسازی مناطق عملیاتی از مین، مسئولیت آموزش این افراد را هم بر عهده گرفت. شهید محمد رمضانی پس از سالها تلاش و حضور فعال در جبهه در آذرماه سال 87 در حین پاکسازی یکی از میادین مین اطراف شهر دهلران به آرزوی دیرینه خود دست یافت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید و به برادر شهیدش پیوست.

fatehan.ir