فاطمه(س) بی نشان

به نام خدا

به خاک پای پدران و مادرانی که شهیدان، از دامان آنان به معراج پرگشودند

خبر بسیار ساده بود و چه بسا تکراری

“درگذشت مادر و همسر شهیدان ولی زاده

مادر و همسر شهیدان ولی زاده، به علت بیماری، به رحمت ایزدی پیوست.

خانم “زینالی” همسر شهید “حاج بابا ولی زاده” است که در سال 61 در عملیات رمضان به شهادت رسید.

این مادر صبور و فداکار پس از همسر، سه فرزند دیگرش امیر، اصغر و اکبر ولی زاده را نیز در دفاع از اسلام و انقلاب اسلامی تقدیم کرد.

امیر ولی زاده درسال 63 در عملیات بدر، اصغر ولی زاده در سال 65 در عملیات کربلای 5 و جانباز اکبر ولی زاده در سال 69 حین ماموریت به شهادت رسیدند.”

به همین سادگی …

و البته هیچیک از فرزندان او، در دوبی و به طرز مشکوک! به شهادت نرسیده اند بلکه مادر فداکار، عاشقانه و خالصانه عزیزانش را تقدیم اسلام کرده است.

میان ماه من تا ماه گردون

تفاوت از زمین تا آسمان است

این روزها که برخی به در و دیوار می زنند تا مدرک ایثار و شهادت برای خود و فرزندشان تهیه کنند!

همین روزها که اگر جانبازی عزیز و فقط با هفتاد درصد جانبازی و آن هم فقط با تایید ریاست معظم بنیاد جانبازان! فوت کند، به عنوان شهید شناخته و ثبت می گردد.

این ایام که اگر هر عزیز از نیروهای مسلح به این گونه افتخار شهادت نائل گردد، حداقل یک درجه و رتبه برایش بالاتر ثبت می کنند.

این ایام که …

شیرزنی چون همسر شهید حاج بابا ولی زاده که خالصانه و بدون هرگونه چشمداشتی، سه گل زیبا و جگرگوشه خود را که در دامان پاک خویش پرورانده و به راه اسلام، انقلاب، ولایت و دفاع از مملکت، به قربانگه می فرستد، چه جایگاه و حکمی دارد؟!

در قاموس بنیاد جانبازان، چند درصد به حساب می آید؟!

امیر ولی زاده درسال 63 در عملیات بدر، اصغر ولی زاده در سال 65 در عملیات کربلای 5 و جانباز اکبر ولی زاده در سال 69 حین ماموریت به شهادت رسیدند

در قاموس اداری و سازمانی، چه رتبه و جایگاهی پیدا می کند؟!

اهدای هر شهید که هر کدام آن، قلبی عظیم را به آتش می کشد و جانی سخت را به سوگ می نشاند، چند درصد محاسبه می گردد؟

شهید محسوب می شود یا …؟!

و صد البته که خانواده معظم و معزز شهدا، که همه داشته خویش را در طبق اخلاص نهادند.

چرا که این عزیزان که هر روز شاهد رحلت یک یکشان هستیم، آگاهانه با خدای خویش معامله کردند و به پای آن، جگرگوشه خویش فدا کردند و خود صابرانه به امید رضایت پروردگار ایستادند و لب به گله و شکایت نگشودند.

به راستی امروز که اگر پدر، عمه، پسرخاله و پدرزن فلانی… (بوق)، دارفانی را وداع گوید، همه و همه از وزرا، وکلا، فوتبالیست ها و حتی هنرپیشگان و دیگرپیشگان! برای عرض تسلیت ویژه و دوقبضه، با ارسال دسته گل های فراهم آمده از بیت المال، از یکدیگر سبقت می گیرند، چرا در مراسم خانواده معظم شهدا، همواره ناظر غیبت بی علت هرگونه مسئولین دولتی لشکری و کشوری هستیم؟!

واقعا خانواده شهدا چشم و چراغ ما هستند یا فک و فامیل (بوق) …؟!

یادمان نرود نشود:

“الم یعلم بان الله یری؟”