فاطمه(س) بی نشان

به نام خدا

شبی از شبهای ماه محرم که همه اعضاء خانواده به روضه رفته بودند دل درد شدیدی گرفته بودم آنچنان که مثل مار حلقه می زدم وبه خاک می غلطیدم ناگهان چشمم به عکس قاسم افتاد شبی از شبهای ماه محرم که همه اعضاء خانواده به روضه رفته بودند دل درد شدیدی گرفته بودم آنچنان که مثل مار حلقه می زدم وبه خاک می غلطیدم ناگهان چشمم به عکس قاسم افتاد ،پیش خودم گفتم :خدایا اگر پسرم شهید واقعی است باید مرا شفا دهی خواب رفتم در خواب دیدم دیدم قاسم آمد و خنده بر لبش بود به طرف یخچال رفت تا آب بخورد گفتم :بابا اگر آب می خوری مقداری هم به من بده لیوانی پر از آب کرد وبه دست من داد وگفت :بابا را بخورید تا خوب شوید تمام آب را نوشیدم واز خواب پریدم اما قاسم را ندیدم برخواستم ولامپ را روشن کردم وچندین بار صدایش کردم اما کسی را ندیدم وقتی به خود آمدم بیماریی ام کاملاً خوب شده است.

به نام خدا

در وصیت نامه یکی از شهیدان راه قرآن وفضیلت به نکته ای اشاره شده است که بسیارجالب وچشم گیر است.دراین نامه نورانی که به یادگار مانده،به دشمن دیرینه ملّت ایران همان عدوّی که هیزم برافروخته شدن این جنگ هشت ساله وتجاوز صدام به ایران عزیز را فراهم نموده بود هشداری داده است
در وصیت نامه یکی از شهیدان راه قرآن وفضیلت به نکته ای اشاره شده است که بسیارجالب وچشم گیر است.دراین نامه نورانی که به یادگار مانده،به دشمن دیرینه ملّت ایران همان عدوّی که هیزم برافروخته شدن این جنگ هشت ساله وتجاوز صدام به ایران عزیز را فراهم نموده بود هشداری داده است که نه تنها تنبیهی برای او به حساب می آید بلکه برای دوستان نیز یک راهنمایی وجلب نمودن توجّه است تا از این سرمایه بی مانند نهایت استفاده را ببرند واز آن مراقبت کنند.

شهید محمد حسن مروتی،در بخشی از وصیت نامه خود خطاب به آمریکا آورده:

«…آمریکا بدان که تا قرآن و ولایت فقیه در بین مسلمین است هیچ کاری از دستت ساخته نیست وهر نیرنگی به کار ببری جز رسوایی وغضب الهی ، حاصل دیگری نخواهی داشت،زیرا که رنگ وپوست این جوانان با آیات قرآن ودستورات ولی فقیه ممزوج شده است.»

به نام خدا

….اکنون که این تامه را می نویسم ساعت 4بعدازظهر روز جمعه 14/08/1365می باشدکه در اینجا مختصری از برنامه یک هفته ای که گذشت را می نویسم.
….اکنون که این تامه را می نویسم ساعت 4بعدازظهر روز جمعه 14/08/1365می باشدکه در اینجا مختصری از برنامه یک هفته ای که گذشت را می نویسم.

همانطور که آگاه هستید،روز یکشنبه 09/09/1365 ساعت 4 از یزد به سوی باغ خان {پادگان شهید بهشتی}حرکت کردیم وحدوداً ساعت 5به باغ خان رسیدیم وشب را در آنجا خوابیدیم.تا اینکه فردا شب آن ،ساعت 8از باغ خان به تهران حرکت کردیم وروز سه شنبه ساعت 4به تهران رسیدیم ودر جایگاه یزدی ها اسکان یافتیم.فردای آن روز ساعت 3بامداد از خواب بیدار شده وبرای رفتن به ورزشگاه آزادی وحضور در مراسم رژخ،نوبت گرفتیم وبالاخره به درزشگاه آزادی رفتیم و پس از سخترانی رئیس مجلس شورای اسلامی حجه السلام رفسنجانی ورئیس جمهور آقای خامنه ای ،مراسم رژه صد هزار نفری سپاه محمد به جایگاهمان یعنی شهرک اکباتان در اتوبان تهران-کرج نزدیک پارک ارم برگشتیم جای شما خالی آن شب هواپیماهای عراقی قصد بمباران را داشتند که به شکر خدا نتوانستند .فردا صبح ساعت8 به سمت اهواز خرکت کردیم وشکر خدا بدون اینکه بنا به احتمال خطر هوایی حادثه ای ساعت 2 نصف شب به شوشتر رسیدیم وبه اهواز نرفتیم وفعلاً در اینجا سازماندهی شده واسکان یافته ایم .همانطوری که در ابتدای نامه نوشتم امروز شاید قریب 10بار هواپیماهای دشمن برای بمباران آمده اند والان که نامه را می نویسم ،یکی از ه.اپیماهای عراقی در این منطقه است وضد هوایی خا مرتب کار می کند؛ولی شکر خدا تا به حال هیچ حادثه ای اتفاق نیافتاده است…..