فاطمه(س) بی نشان

 بسم الله الرحمن الرحیم

سال 58 تصمیم به عقد رسمی گرفتیم، مادرم مهر مرا بالا گرفته بود تا حداقل یک چیز این ازدواج که از دید آنها غیر معمول بود، شبیه بقیه مردم شود.

گرچه هیچ کدام از ما موافق نبودیم، ولی اسماعیل گفت: تا اینجا به اندازه کافی دل مادرت را شکسته ایم، برای من چه فرقی دارد، من چه زیاد و چه کم ندارم. راستی نکند یک بار مهرت را بخواهی، شرمنده ام کنی؟

من هم که نمی خواستم به مادرم بی احترامی شده باشد، مهریه پیشنهادی را قبول کردم، اما همانجا قبل از آنکه وارد سند ازدواج کنند به اسماعیل بخشیدم .

منبع:ابر و باد
خاطرات شهدا - زندگینامه شهدا - وصیتنامه شهدا

برای شادی روح شهیدان صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

همیشه همسرداری اش خاص بود؛ وقتی می خواستیم با هم بیرون برویم،

لباس هایش را می چید واز من می خواست تا انتخاب کنم

و از طرف دیگر توجه خاصی به مادرش داشت.

هیچ وقت چیزی را بالاتر از مادرش نمی دید،

تعادل را رعایت می کرد به خاطر دل همسرش ، دل مادرش را نمی شکست و یا به خاطر مادرش به همسرش بی احترامی نمی کرد.

منبع:ابر و باد
خاطرات شهدا - زندگینامه شهدا - وصیتنامه شهدا

برای شادی روح شهیدان صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتي از خونه رفت بيرون به من گفت: باباجون، حلالم كن.
دلم لرزيد، هيچ وقت موقع خداحافظي اين طوري صحبت نمي كرد.
هميشه مي گفت: منو دعا كنين.
گفتم: اين چه حرفيه كه مي زني؟ خنديد و رفت.
به مادرش گفتم: نمي دونم چرا حسين اين طوري حرف زد.

هنوز به سر كوچه نرسيده بود كه برگشت و براي ما دست تكان داد.
با صداي بلند گفتم: حاج حسين، مواظب خودت باش، ولي جوابي نداد.
او رفت و مرا براي هميشه از ديدن چهره ماهش محروم كرد…..

منبع:ابر و باد
خاطرات شهدا - زندگینامه شهدا - وصیتنامه شهدا

برای شادی روح شهیدان صلوات