فاطمه(س) بی نشان

بسم الله الرحمن الرحیم

زیر باران گلوله به نماز ایستاد. رکعت اول را با سرعت خواند، اما رکعت دوم را خیلی آهسته و با طمأنینه.
نماز که تمام شد، پرسیدم: چرا رکعت دوم نمازت رو این قدر آروم خوندی؟ جواب نداد.
اصرار که کردم، گفت: چنان گلوله می‌اومد که رکعت اول رو با عجله خوندم،
برای یک لحظه یادم اومد در حال صحبت کردن با خدا هستم، ولی از ترس تیر و ترکش فقط به جون خودم فکر می‌کنم.
به همین دلیل استغفار کردم و رکعت دوم رو عادی خوندم.

منبع:ابر و باد
خاطرات شهدا - زندگینامه شهدا - وصیتنامه شهدا

برای شادی روح شهیدان صلوات

16بسم الله الرحمن الرحیم

ساله بود که “آمد” به سوی میعادگاه عشاق.
زیرک بود و چابک، فرمانده گردان شد.
در اکثر عملیات‌ها حضور داشت.
با “همت” جبهه ها دم‏خور بود.
یادگاری های زیادی از جنگ داشت.
از تیر و ترکش تا شیمیایی!

غریبانه جنگید و غریبانه زندگی کرد و غریبانه پرید؛
“تنها"ترین سردار بود، اما سردار نبود سر “دار” بود.
سر و سرّی هم با “آقا” داشت. می گفت نباشم آن روزی که زبانم لال “آقا” نباشد.

با غربتش نشان داد که می شود سردار بود اما در قرچک ورامین زندگی کرد،
می توان سردار بود اما کسی در اطرافت پرسه نزند،
می توان سردار بود اما تنهایت بگذارند،
می توان سردار بود و کنج خانه ات جان بدهی و جنازه ات هم سه روز توی خانه ات بماند و مأموران دلسور آتش نشانی به دادش برسند…..!

منبع:ابر و باد
خاطرات شهدا - زندگینامه شهدا - وصیتنامه شهدا 

برای شادی روح شهیدان صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

حاج احمد دغدغه دار بود، همیشه در حال جمع کردن خاطرات از خانواده شهدا بود، ( احمد بعد از اینکه از پهلو تیر میخوره ، خودشو یک کیلومتر میکشه عقب ۱۰ روز تو بیمارستان‌ حلب بستری میشه،
و کلیه هاشو از دست میده شب آخر میگفت قربون حضرت زهرا برم چی کشیدی ؛ تا لحظه آخر داشت زیارت عاشورا میخوند

منبع: ابر و باد
خاطرات شهدا - زندگینامه شهدا - وصیتنامه شهدا 

برای شادی روح شهیدان صلوات