فاطمه(س) بی نشان

به نام خدا

روهک ضد انقلاب « شیخ هادی» در قلعه هایی مستقر شده بودند و به خرابکاری و توطئه و آزار نیروهای انقلابی و کردهای مسلمان منطقه می پرداختند. برادر یار محمدی ماموریت پیدا کرد تا شرارت این گروه را در منطقه خنثی کند. در نزدیکی قلعه یکی از افراد گروهک را دیدیم .
گروهک ضد انقلاب « شیخ هادی» در قلعه هایی مستقر شده بودند و به خرابکاری و توطئه و آزار نیروهای انقلابی و کردهای مسلمان منطقه می پرداختند. برادر یار محمدی ماموریت پیدا کرد تا شرارت این گروه را در منطقه خنثی کند. در نزدیکی قلعه یکی از افراد گروهک را دیدیم . یار محمدی به او گفت : برو به رئیست بگو با ما همکاری کند و تسلیم شود وگر نه تا 10 دقیقه دیگر قلعه را منفجر می کنیم. با تعجب نگاهش می کردیم. آخر ما جز همان سه راهی های دست ساز و نیروی اندک چیزی نداشتیم تا در مقابل نیروهای زیاد شیخ هادی باستیم . امام ته دلمان هم قرص بود که یار محمدی تاکتیک های نظامی خاصی بلد است. باورش برای ما هم سخت بود . وقتی بعد از 10 دقیقه خبری از تسلیم نیروهای شیخ هادی نشد ، یار محمدی با اعتماد به نفس و شجاعت جلو رفت و ما هم دنبالش. شیخ هادی را که به زانو درآوردیم هیچ ، 145 قبضه اسلحه هم غنیمت گرفتیم و با موفقیت منطقه را از شر نیروی ضد انقلاب پاکسازی کردیم
راوی : همرزم شهید

به نام خدا

قبل از عملیات بیت المقدس صمد مسئول قایق و بلد چی تیم شناسایی 5 نفری ما بود . زبان عربی را خوب می فهمید و به منطقه هم آشنایی کامل داشت. قبل از گشت و قبل از تاریک شدن هوا قبل از عملیات بیت المقدس صمد مسئول قایق و بلد چی تیم شناسایی 5 نفری ما بود . زبان عربی را خوب می فهمید و به منطقه هم آشنایی کامل داشت. قبل از گشت و قبل از تاریک شدن هوا ، یکی دو ساعت زودتر می رفت توی آب شنا می کرد تا منطقه را خوب شناسایی کند. وقتی برمی گشت همان طوری که توی آب بود قایق را هل می داد تا ما سوار شویم نمی گذاشت حتی پایمان را توی آب بگذاریم. می گفت سردتان می شود همان طور که قایق را هل می داد می دوید و می پرید توی قایق. هر جا هم که حس می کرد ممکن است خطر مین یا مانعی باشد زودتر از ما می پرید توی آب. کارش خیلی سخت بود. آن هم توی تاریکی شب . می گفتیم : مواظب باش اگر به تو چیزی شود وسط آب و توی این تاریکی هیچ کس نیست به ما کمک کند . می خندید و می گفت اینجا خدا هست.
راوی : همرزم شهید

به نام خدا

بین من و شکری پور شکر آب شده بود. چیز مهمی نبود. بیشتر اختلاف سلیقه بود. یک دفعه شنیدم شکری پور مجروح شده و اعزامش کرده اند کرمانشاه. با خودم گفتم من مقصر بودم باید بروم حلالیت بطلبم. بین من و شکری پور شکر آب شده بود. چیز مهمی نبود. بیشتر اختلاف سلیقه بود. یک دفعه شنیدم شکری پور مجروح شده و اعزامش کرده اند کرمانشاه. با خودم گفتم من مقصر بودم باید بروم حلالیت بطلبم. به سرعت خودم را رساندم کرمانشاه. گفتند چند ساعت پیش اعزام شده همدان. وقتی رسیدم همدان دیر وقت بود. گفتم صبح زود می روم سراغش. نماز صبح را خوانده بودم که صدای در بلند شد. اول صبح چه کسی با ما کار داشت. تا در را باز کنم هزار تا فکر و خیال به سرم زد. سر جایم میخکوب شدم. باورم نمیشد . شکری پور دو تا عصا زیر بغلش گرفته بود. هر دو پایش مجروح شده بود. خودش را انداخت بغلم. من ببوس و او ببوس. می گفت : « آمده ام حلالی بطلبم. » اشک توی چشم هایم حلقه زده بود و بغض توی گلویم شکسته بود. زدم زیر گریه می گفتم : « باز تو اول شدی. »
راوی : همرزم شهید