فاطمه(س) بی نشان

به نام خدا

من براي شهيد شدن آمده بودم در بمباران سال 62-61 ‘پادگان ابوذر’ واقع در ‘سرپل ذهاب’، تعداد قابل توجهى از رزمندگان شهيد و مجروح شده بودند. من براي شهيد شدن آمده بودم

در بمباران سال 62-61 ‘پادگان ابوذر’ واقع در ‘سرپل ذهاب’، تعداد قابل توجهى از رزمندگان شهيد و مجروح شده بودند.
زخميها را به ‘باختران’ انتقال داده بودند. كارمندان و پرستاران بيمارستان اصلا قادر به جوابگويى اين همه زخمى نبودند.
ما هم براى كمك به بيمارستان رفته بوديم. در بين مجروحين چشمم به نوجوانى افتاد كه هنوز صورتش مو در نياورده بود.
دست قطع شده اش را پانسمان كرده بودند و بهوش بود. براى دلجويى نزديكش رفتم و گفتم كارى، چيزى ندارى؟
با ناراحتى گفت: خير. شما چه فكر مى كنيد؟ من براى شهيد شدن آمده بودم. اين كه چيزى نيست.
با شرمندگى از او دور شديم.
بعد از يك ساعت دوباره از كنار تخت او رد شديم، در حالى كه به شهادت رسيده بود.

به نام خدا

من براي شهيد شدن آمده بودم در بمباران سال 62-61 ‘پادگان ابوذر’ واقع در ‘سرپل ذهاب’، تعداد قابل توجهى از رزمندگان شهيد و مجروح شده بودند. من براي شهيد شدن آمده بودم

در بمباران سال 62-61 ‘پادگان ابوذر’ واقع در ‘سرپل ذهاب’، تعداد قابل توجهى از رزمندگان شهيد و مجروح شده بودند.
زخميها را به ‘باختران’ انتقال داده بودند. كارمندان و پرستاران بيمارستان اصلا قادر به جوابگويى اين همه زخمى نبودند.
ما هم براى كمك به بيمارستان رفته بوديم. در بين مجروحين چشمم به نوجوانى افتاد كه هنوز صورتش مو در نياورده بود.
دست قطع شده اش را پانسمان كرده بودند و بهوش بود. براى دلجويى نزديكش رفتم و گفتم كارى، چيزى ندارى؟
با ناراحتى گفت: خير. شما چه فكر مى كنيد؟ من براى شهيد شدن آمده بودم. اين كه چيزى نيست.
با شرمندگى از او دور شديم.
بعد از يك ساعت دوباره از كنار تخت او رد شديم، در حالى كه به شهادت رسيده بود.

به نام خدا

منتظر بندهاي پوتينش را كه يك هوا گشادتر از پايش بود ، با حوصله بست . منتظر
بندهاي پوتينش را كه يك هوا گشادتر از پايش بود ، با حوصله بست .
مهدي را روي دستش نشاند و همين طور كه از پله ها مي رفتيم گفت : ‹‹بابايي ! تو روز به روز داري تپل تر مي شي .
فكر نمي كني مادرت چطور مي خواد بزرگت كنه ؟ ››
بعد مهدي را محكم بوسيد .
چند دقيقه اي مي شد كه رفته بود . ولي هنوز ماشين راه نيفتاده بود . دويدم طرف در كه صداي ماشين سرجا ميخكوبم كرد .
نمي خواستم باور كنم . بغضم را قورت دادم و توي دلم داد زدم : اون قدر نماز مي خونم و دعا مي كنم تا دوباره برگردي