فاطمه(س) بی نشان

به نام خدا

زخم زبان مردم تلخ‌ترین خاطره است. من در جوابشان می‌گویم اگر به 40 سال قبل برمی‌گشتید، هرگز چنین حرف‌هایی نمی‌زدید.

به گزارش ایسنا منطقه کویر، تعدادی از خبرنگاران عضو کانون خبرنگاران دفاع مقدس کرمان با حضور در منزل اکبر توسنگ جانباز قطع نخاع از گردن با وی به گفت‌وگو کردند.

“اکبر توسنگ” در این دیدار اظهار کرد: در دی ماه سال 57 و در 24 سالگی طی درگیری با چماق به دستان طرفدار رژیم پهلوی در ماهان قطع نخاع شدم. بعد از درگیری چماق به دستان با مردم، پاسگاه به آنها اسلحه داد که با برخورد ساچمه به گردنم، قطع نخاع شدم.

از 10 سال قبل زخم بستر گرفته‌ام و تاکنون هفت بار عمل جراحی انجام داده‌ام، اما این زخم‌ها بهبود نیافته است. در حال حاضر فردی برای درمان این زخم با داروی گیاهی تقاضای 30 میلیون تومان دستمزد کرده که به بنیاد شهید مراجعه کردم، گفتند نصف این مبلغ را تقبل می‌کنند و مابقی را باید خودم تامین کنم.

من تنها یک حقوق می‌گیرم که با توجه به هزینه‌های سنگین زندگی و درمان، مشکل است بتوانم مبلغ درمان زخم بسترم را تامین کنم. البته هیچ وقت از کارم پشیمان نشده‌ام و خدا می‌داند که نظر و اعتقاد قلبی ام چیست. ای کاش یک بار دیگر سالم می‌شدم و باز برای رهبرم جانفشانی می‌کردم.

زخم زبان مردم تلخ‌ترین خاطره است اما من در جوابشان می‌گویم اگر به 40 سال قبل برمی‌گشتید، هرگز چنین حرف‌هایی نمی‌زدید.

وی همچنین درباره عکسی که مربوط به دیدارش با مقام معظم رهبری در مهرماه 90 است، توضیح داد: آن زمان تمام بدنم درد داشت، اما زمانی که آقا دست بر گردن من انداخت، تمام دردها از بدنم دور شد.

نگارنده : fatehan1

به نام خدا

ابراهیم که نوجوان 10 -11 ساله ­ای بیش نبود به همراه پدردر این تظاهرات و مجالس افشای رژیم شرکت می­کرد،در همین اوقات به همراهی برادر شهید محسن اسداللهی در پخش اعلامیه و عکس حضرت امام (ره) حضور فعال داشت.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فعالیت­های فرهنگی و تبلیغاتی را در کنار سایر برادران در مکتب قرآن مسجد توکلی ادا می­نمود و از اعضا گروه مقاومت مسجد بود تا در تابستان 61 برای اولین بار با شوق و اصرار فراوان خودش در حالی که 14 سال بیشتر نداشت به طور غیر رسمی به اتفاق تنی چند از برادران عازم جبهه شد.

ابراهیم دهقانی در اواخر ماه مبارک رمضان سال 1346 متولد شد . پس از طی دوران کودکی جهت تحصیل وارددبستان گردید و دوران ابتدایی را در دبستان حسام تمام کرد و ازهمان کودکی نیز در مسجد حضور می­یافت و اقامه گوی مسجد بود بعد از پایان دوره ابتدایی به مرحله راهنمایی ارتقا یافت اواخر دوره ابتدایی وی مصادف با شروع تظاهرات و درگیری­های ملت مسلمان با رژیم طاغوت بود.

ابراهیم که نوجوان 10 -11 ساله­ای بیش نبود به همراه پدردر این تظاهرات و مجالس افشای رژیم شرکت می­کرد،در همین اوقات به همراهی برادر شهید محسن اسداللهی در پخش اعلامیه و عکس حضرت امام (ره) حضور فعال داشت و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فعالیت­های فرهنگی و تبلیغاتی را در کنار سایر برادران در مکتب قرآن مسجد توکلی ادا می­نمود و از اعضا گروه مقاومت مسجد بود تا در تابستان 61 برای اولین بار با شوق و اصرار فراوان خودش در حالی که 14 سال بیشتر نداشت به طور غیر رسمی به اتفاق تنی چند از برادران عازم جبهه شد.

بعد از بازگشت آن چنان شوق حضور در جبهه ها در وی تقویت شده بود که مصرانه خواستار اعزام به جبهه­ها بود اما به علت کمی سن پذیرفته نمی شد، یک سال با اصرار وی و جلب رضایت پدر و مادر رسما به جبهه اعزام شد و از آن به بعد بود که مرتبا در جبهه حضور فعال داشت و علیرغم حضور در جبهه از ادامه درس غافل نبود و در ایامی که در شهر بود در دبیرستان شهید صمد صالحی درس می­خواند و ازاعضا انجمن اسلامی دبیرستان محسوب می­شد تا در تابستان سال 1364 به جبهه رفته و 10 روز پس ازعزیمت در عملیات قدس 3 در منطقه بیات دهلذان باتفاق چند تن دیگر از برادران مفقود الاثر شدند.

تا سرانجام پس از گذشت پنج سال و پنج ماه در تاریخ 15/9/69 باقیمانده جسد وی در حالی که مانند مولایش حضرت امام حسین (ع) سر در بدن نداشت ،در شیراز تشییع و در گلزار شهدا به خاک سپرده شد.اين گونه شد كه ابراهيم با لباني تشنه از درياي رحمت الهي سيراب شد .

وصیت نامه شهید ابراهیم دهقانی

نگارنده : fatehan

به نام خدا

یکبار یکی از مجروحان جنگی را حدود 2 ساعت به دوش کشید و 4 کیلومتر راه را پیاده طی کرد و از مرگ نجاتش داد.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: خدای متعال می‌فرماید: مردم خانواده من هستند، پس محبوبترین آنان نزد من کسانی هستند که با مردم مهربان‌تر و در راه برآوردن نیازهای آنان کوشاتر باشند.

شهید “سید جعفر میری نژاد” از اعضای فعال سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که با شروع جنگ تحمیلی از طریق سپاه به جبهه اعزام شد. در آن هنگام همسر و خانواده اش را به خدا سپرد و رفت، تا به آرمانهایش بپردازد و خدمت به خلق را سرلوحه کارش قرار دهد.

یکبار که بر اثر اصابت ترکش خمپاره مجروح شد قبل از آنکه بهبود یابد، دوباره به جبهه رفت. یکی از همرزمانش درباره شهید میری نژاد چنین می گوید: ” لباس سبز سپاهی، چهره مظلوم و نورانی این سید بزرگوار را نورانی تر می کرد.”

او معتقد بود که خلعت زیبای شهادتم سبز خواهد بود و مرگم سرخ.

از ایثارگری ها و دلاوری های او در هنگام رزم و جهاد می توان این خاطره را عنوان کرد که یکبار یکی از مجروحان جنگی را حدود 2 ساعت به دوش کشید و 4 کیلومتر راه را پیاده طی کرد و از مرگ نجاتش داد. او آنچنان با شجاعت به بالای خاکریز می رفت و به سوی دشمنش تیراندازی می کرد که دشمن را سردرگم و وحشت زده می ساخت. این سرو جوان 16/2/62 در منطقه جفیر با خون خویش نهال انقلاب را آبیاری کرد.

امام کاظم - علیه السّلام - فرمودند: همانا مُهر قبول اعمال شما، برآوردن نیازهای برادرانتان و نیکی کردن به آنان در حد توانتان است و الا (اگر چنین نکنید)، هیچ عملی از شما پذیرفته نمی شود.

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : قال الله عزّوجل: “ألخَلقُ عِِیالی فَأَحبُّهُمْ إِلیَّ أَلْطَفُهمْ بِهمِ وَ أَشعاهُمْ فی حَوائِجِهِم” الکافی، ج 2، ص 199

خبرگزاری دفاع مقدس

نگارنده : fatehan1